Φυτείες
Οι Φυτείες Αιτωλοακαρνανίας βρίσκονται στους πρόποδες πευκόφυτου λόφου και έχει ως δορυφόρους τα χωριά Παπαδάτου, Αετός, Μπαμπίνη και Σκουρτού.
Οι Φυτείες εμφανίζονται από τα αρχαία χρόνια και η θέση της αρχαίας αυτής πόλης ήταν στη σημερινή τοποθεσία Πόρτα, όπου υπάρχουν αρχαία ερείπια. Αποτελούσε μια από τις επτά επικράτειες της Ομοσπονδίας των αρχαίων Ακαρνανών. Στη συνέχεια κατακτήθηκε από τους Αιτωλούς για να απελευθερωθεί από το Βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Ε’. Μετά τη ναυμαχία του Ακτίου (31 π.Χ.) οι κάτοικοί της υποχρεώνονται από τους Ρωμαίους να μετοικήσουν στη Νικόπολη. Από τότε η πόλη ερημώνεται και πέφτει σε αφάνεια.
Έρχεται και πάλι στο προσκήνιο τη περίοδο της Τουρκοκρατίας με το όνομα Μαχαλάς. Τα χρόνια λίγο πριν την επανάσταση του 1821 ο οπλαρχηγός Μεγαπάνος – Γαλάνης συμβάλλει στη συγκρότηση της Γερουσίας της Δυτικής Ελλάδας. Στους Βαλκανικούς πολέμους ο Μαχαλιώτης Θεόδωρος Χαβίνης, ως διοικητής πυροβολαρχίας, απελευθερώνει την Πρέβεζα. Αργότερα, στη Μικρασιατική εκστρατεία Μαχαλιώτες κληρωτοί συμμετέχουν στους επικούς αγώνες της Μ. Ασίας. Τέλος, κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο η κωμόπολη δίνει το παρόν με πολλούς στρατευμένους νέους της. Το 1954 το χωριό μετονομάζεται σε Φυτείες.
Σήμα κατατεθέν του χωριού αποτελεί ο παλιός ανεμόμυλος και είναι ίσως το σημαντικότερο στοιχείο ταυτότητας των Φυτειών εξαιτίας της μοναδικής του τοποθεσίας. Είναι πάνω απ’ το οικιστικό τμήμα της κωμόπολης, στην υψηλότερη κορυφή του λόφου στα 375 μ., δίνοντας τη δυνατότητα να είναι ορατός από μεγάλες αποστάσεις της ευρύτερης περιοχής και να δεσπόζει σ’ ένα απέραντο φυσικό περίγυρο.
Στολίδια επίσης του χωριού αποτελούν τα εξωκκλήσια του όπως:
Το εκκλησάκι του Αη-Λιά, πάνω ακριβώς από το χωριό, στο λόφο του ανεμόμυλου.
Το νεόδμητο εκκλησάκι του νεομάρτυρα Αγίου Ιωάννη του Μαχαλιώτη, στη θέση Βίγλα.
Το ξωκκλήσι του Αγίου Αλεξάνδρου με θέα τμήματος του Φυτειώτικου κάμπου και της λίμνης του Οζερού.
Τέλος, η λίμνη Οζερός και το μοναστήρι του Λιγοβιτσίου αποτελούν τα σημεία αναφοράς για κάθε επισκέπτη στις Φυτείες.
