Μονή Λιγοβιτσίου

Πάνω από τη λίμνη Οζερό, στους πρόποδες του όρους Λιγοβίτσι, δεσπόζει το μοναστήρι του Λιγοβιτσίου. Η πλεονεκτική θέση της Μονής αξιώνει τους τυχερούς που θα βρεθούν εδώ να πιστέψουν στο θαύμα, θαυμάζοντας το φυσικό τοπίο που την περιβάλλει. Ανάμεσα στα αξιοθέατα συγκαταλέγεται ο ποταμός Αχελώος, η λίμνη Τριχωνίδα ενώ το υγρό στοιχείο ενισχύεται από την θέα ακόμη και του πατραϊκού κόλπου, όταν ο καιρός ευνοεί.

Νοητός άξονας της Μονής αποτελεί το καθολικό, το οποίο είναι τοποθετημένο στο κέντρο και είναι αφιερωμένο στη Κοίμηση της Θεοτόκου. Ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο του τρίκλιτου εγγεγραμμένου σταυροειδούς με οκταγωνικό τρούλο. Δορυφόροι του καθολικού είναι τα υπόλοιπα κτίσματα του συγκροτήματος όπως το αρχονταρίκι, ο φούρνος, το μαγειρείο, το μαγκιπείο και η τράπεζα με τη σωζόμενη σκηνή της Δευτέρας Παρουσίας. Το μαγειρείο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς διαθέτει στοά στην τοξοστοιχία της οποίας υπάρχουν ανάγλυφες παραστάσεις με τον δικέφαλο αετό, τα ζώδια, τον ήλιο, καθώς και με πτηνά. Η στοά, βάσει εντοιχισμένης επιγραφής, χρονολογείται το 1787.

Το μοναστήρι έχει πλούσια ιστορία και υπήρξε μάρτυρας σπουδαίων γεγονότων και πρωταγωνιστής στην ιστορία της πατρίδας μας. Η ανέγερση του συνέβη στο τελευταίο τέταρτο του 18ου μ.Χ. αι. και έχει άρρηκτα συνδεθεί με την επανάσταση του έθνους το 1821 και το σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε σε αυτή, καθώς εδώ βρήκε καταφύγιο ο Καραϊσκάκης και τα παλικάρια του μετά την αποτυχία στο Αιτωλικό, αποτελώντας καταφύγιο και ορμητήριο για τους οπλαρχηγούς.

Μια μαύρη ημέρα του 1825 γράφει πως το μοναστήρι δεν γλίτωσε από το μένος των Τούρκων. Έβαλαν δυνατή φωτιά που το έκαψε συθέμελα, ενώ μαζί του καταστράφηκαν όλοι οι ανεκτίμητοι θησαυροί του. Όσοι μοναχοί απέμειναν με περίσσιο κουράγιο και με τη πίστη να τους δίνει δύναμη, ξαναέχτισαν την Μονή ώσπου το 1833 ο Όθωνας, στο πλαίσιο περιορισμού των Μονών, με το γνωστό Βασιλικό διάταγμα της 7ης Οκτωβρίου 1833, έκλεισε την Μονή και δήμευσε την περιουσία της.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να αποκτήσει το μοναστήρι τη σημερινή του υπόσταση και εικόνα. Αυτό συνέβη χάρη στη συγκρότηση γυναικείου κοινοβίου και την στήριξη των κατοίκων της περιοχής.
Σήμερα η Ιερά Μονή Λιγοβιτσίου, μετά από δύο και πλέον αιώνες ακμής, παρακμής και αγώνα, συνεχίζει να σκορπά ευλογία στους επισκέπτες και να μαγεύει με τον φυσικό της πλούτο και την χριστιανική φιλοξενία που παρέχουν οι μοναχές που την διακονούν.